Co u kur?

Przyszła pora na prezentację naszych nowych nabytków.

Pod koniec października kurze stadko powiększyło się o trzy nowe towarzyszki - silki, czyli kury jedwabiste.

Szary Bartek, czarna Hanka i biała Nerwuska - silka miniaturowa :)

"Kura jedwabista należy do ras kur czubatych. Jej cechą charakterystyczną są piora, które wyglądają jak futro. Europejscy marynarze, którzy zobaczyli te kury po raz pierwszy myśleli, że to krzyżówka królika z kurą. Kury jedwabiste zwane są inaczej silkami. Wynika to z tego, że w Chinach, z których pochodzą, nazywają się silkie. Kura jedwabista występuje jako osobniki brodate oraz bezbrode. Posiadają ciemny kolor skóry. Jej miniatura powstała z przekrzyżowania wąsacza watermalskiego i kury jedwabistej. 

Kura jedwabista występuje w następujących odmianach barwnych: biała, czarna, dzika, jastrzębiata, perłowa, niebieska, żółta, czerwona.

Rasa ta żyła w Chinach już przeszło tysiąc lat temu. W Europie znane są od kilkuset lat. Kupcy przywozili je na statkach i reklamowali jako krzyżówkę kury i królika. niektórzy marynarze opowiadali, że widzieli na dalekim wschodzie pół-kury, pół-koty, najprawdopodobniej także mieli na myśli właśnie silkie. Obecnie rasa ta jest niezwykle popularna na całym świecie i nikt już nie wyobraża sobie hodowli kur ozdobnych bez tych uroczych, puszystych stworzeń.

Pomimo tego że kury jedwabiste należą do dużych ras, są znacznie mniejsze, niż pozostali członkowie swojej grupy. Kury jedwabiste ważą od 1 kg do 1,6 kg, bardziej pasowałyby więc do ras karłowatych. 

Ciało kur jedwabistych jest widocznie zaokrąglone, jej tułów jest osadzony stosunkowo nisko. Ich głowę zdobi grzebień orzeszkowy (genetycznie uważany za różyczkowy, a nazywany morowym). Cechą charakterystyczna rasy jedwabistej jest oryginalne, koloru niebiesko-czarnego zabarwienie skóry, dzioba, nóg oraz przydatków głowowych. Ciemna skóra jest doskonale widoczna (a w połączeniu z białym upierzeniem daje bardzo ciekawy efekt - kontrast), ale ciemno pigmentowane są też niewidoczne elementy anatomiczne kury jedwabistej, czyli mięśnie, a nawet ich szkielet. Chińczycy przypisują temu zabarwieniu właściwości lecznicze i do dziś wykorzystują kury jedwabiste w swojej medycynie naturalnej. W hodowli istnieje także kura jedwabista (silkie), które posiadają jasną skórę. 

Nazwa silkie pochodzi od wyjątkowej struktury piór kur jedwabistych, które wyglądem przypominają włosy. Związane jest to z brakiem haczyków na ich piórach. Jest to jednak cecha recesywna, co oznacza, że jeśli kurę jedwabistą skrzyżuje się z kurą normalnie upierzoną, pisklęta także będą normalnie upierzone. 

Kury jedwabiste nie tylko wyglądają jak maskotki, ale (odpowiednio traktowane) odznaczają się wyjątkowo sympatycznym oraz łagodnym charakterem i usposobieniem. Bardzo łatwo można je oswoić i nauczyć rożnych rzeczy np. przychodzenia do ręki ludzkiej. Rasa ta jest więc doskonała dla rodzin z dziećmi oraz dla osób, które lubią mieć kontakt ze swoimi podopiecznymi. Kury jedwabiste są nielotami, dlatego nie trzeba ogradzać podwórza lub wybiegu szczególnie wysokim płotem. Nie potrzebują też zbyt dużej przestrzeni, wystarczy im niewielki wybieg lub podwórko. Kury jedwabiste są wytrzymałe oraz odporne na warunki atmosferyczne (choć ich pluszowy wygląd na to nie wskazuje). 

Kury tej rasy nie są zbyt dobrymi nioskami . Kuty składają około 100 jaj w ciągu roku. Znane są za to z silnego instynktu kwoczenia, co wykorzystują hodowcy traktując kury jedwabiste jako kwoki zastępcze dla innych ras kur, a także dla bażantów, kuropatw i kaczek." [źródło]