Szlakiem wiatraków...

Prawie na sam koniec naszej wędrówki szlakiem wielkopolskich koźlaków odwiedziliśmy Śmigiel - "miasto wiatraków"!

W przeszłości położenie Śmigla na wzgórzu stwarzało znakomite warunki do budowy wiatraków. Wiadomo, że w XVI wieku było ich co najmniej sześć, u schyłku wieku XVIII pięćdziesiąt dwa, a w 1936 roku – szesnaście. Budowle te nadawały miastu charakterystyczny wygląd, przez co wyróżniało się ono w krajobrazie okolicy. Można więc przypuszczać, że właśnie „śmigające”, to znaczy obracające się śmigi, czyli skrzydła wiatraków, dały nazwę miastu, choć jej etymologia nie do końca jest jasna. Legenda głosi, że w Śmiglu było ich zawsze 99, ponieważ wybudowanie setnego powodowało spalenie lub powalenie przez wiatr jednego z już istniejących. Obecnie w Śmiglu są dwa wiatraki, oba zostały sprowadzone (jeden z Bronikowa, drugi z Kluczewa), bowiem żaden ze śmigielskich do dnia dzisiejszego się nie zachował.

źródło zdjęcia

Dziś dwa zabytkowe koźlaki stojące na wzgórzu przy wjeździe do miasta od strony Poznania, przypominają o dawnych, śmigielskich tradycjach. Są chlubą i symbolem Śmigla. Bonifacy i Pankracy, takie nadano wiatrakom imiona, na obecnym miejscu stanęły w 1980 roku. Przywieziono je z Bronikowa i Kluczewa, gdzie wcześniej pełniły swoją młynarską powinność. Oryginalnymi elementami obu są kozły, sztembry, wały, palczaste koła, niektóre belki, a także kamienie młyńskie. Najstarsze części koźlaka przywiezionego z Bronikowa pochodzą z początku XVIII w., na jednym z jego elementów – mącznicy - widnieje nazwisko właściciela - Hoffmann oraz data – 1726. Boczne belki również zawierają wyryte daty i nazwiska, m.in. lata: 1809, 1831, 1832, 1862, 1871, 1874, 1855. Na drugim wiatraku jedna z belek zawiera napis E. Nuoe… i datę - 1857. W 2008 roku wiatraki przeszły gruntowny remont: wzmocniono ich konstrukcje, zamontowano nowe skrzydła, wymianie uległy także zniszczone elementy zewnętrzne i wewnętrzne koźlaków. Z kasy miasta wydano na ten cel prawie 120 tysięcy złotych. [źródło informacji]

Wiatraki obejrzałam i sfotografowałam 13 września 2014 roku.