Wrześniowe czytanie :)

Nie ma nic milszego niż jesienne wieczory spędzone z ciekawą książką :)

No, może oprócz wieczorów spędzonych z robótką w ręku :) :) :)

A co przeczytałam we wrześniu?

Ashton Lee: "Wiśniowy Klub Książki"

"Maura Beth organizuje klub książki, aby uchronić lokalną bibliotekę przed zamknięciem. Jej inicjatywa spotyka się z entuzjastycznym przyjęciem. Na wiernych czytelników oprócz interesujących rozmów czekają bowiem pyszne smakołyki.

Klubowicze od dyskusji nad "Przeminęło z wiatrem" przechodzą do plotek, wymiany przepisów, zwierzania się z sekretów i snucia marzeń. Zawiązują się przyjaźnie, a gdy na horyzoncie pojawia się przystojny Jeremy, serce bibliotekarki zaczyna bić szybciej.

Czy popularność klubu pozwoli ocalić bibliotekę?"

[źródło]

Roald Dahl: "Charlie i fabryka czekolady"

"Charlie i fabryka czekolady (org. Charlie and the Chocolate Factory) – powieść Roalda Dahla wydana w 1964 roku w Wielkiej Brytanii. Została dwukrotnie zekranizowana: w 1971 r. pt. Willy Wonka i fabryka czekolady oraz w 2005 r. pt. Charlie i fabryka czekolady.

Głównym bohaterem jest Charlie Bucket, chłopiec, który mieszka wraz z rodziną w małym domku na przedmieściach. Charlie najbardziej ze wszystkiego pragnie czekolady, jednak ze względów finansowych może sobie na nią pozwolić tylko raz w roku. Opodal jego szkoły stoi Fabryka Wonki – największa fabryka czekolady na świecie. Jej właścicielem jest Willy Wonka. Pewnego dnia Wonka pisze w gazecie, że udostępni swoją fabrykę pięciorgu dzieciom, które znajdą w czekoladkach Złote Talony – swego rodzaju bilety do fabryki. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności jeden trafia się Charliemu. Chłopiec nawet nie przypuszcza, co zobaczy w fabryce." [źródło]

Jarosław Jankowski: "Wiatraki Wielkopolski"

"Wielkopolska był ongiś zagłębiem wiatracznym - takie stwierdzenie spotkać można dziś we wszystkich (bardzo niestety nielicznych) opracowaniach dotyczących tej problematyki. Stanowiły niemalże podstawę gospodarki naszej rolniczej płaskiej krainy. Początkowo koźlaki, a później paltraki i importowane "holendry" stanowiły prawdziwe dzieła myśli inżynierskiej, także i dziś wprawiające w zadziwienie. Niestety nie potrafimy jako naród dbać o własne dziedzictwo, co dotyka także te wspaniałe urządzenia wietrzne. Jeszcze w latach 70-tych było ich sporo, choć w większości już nie pracowały. Później z roku na rok umierały w opuszczeniu, niszczały nie konserwowane, niepotrzebne i zapomniane. Można by rzec - wiatraki zrobiły swoje, wiatraki mogą odejść. Dziś jest ich już niewiele, kilkadziesiąt w całej Wielkopolsce, niektóre prawnie chronione w skansenach, inne dalej skazane na powolną śmierć i akty wandalizmu. Jak trafić do samorządowców by zrozumieli, że wiatraki to także część kultury i wartość w krajobrazie, a więc w konsekwencji potencjalny turystyczny produkt? Jarosław Jankowski wydał album w większości odnoszący się do wiatraków okolic Leszna, Rydzyny i Osiecznej. Album ma niestety kilka niedociągnięć. Po pierwsze mylący tytuł, bo Leszno, Rydzyna i Osieczna to nie cała Wielkopolska i brakuje zdjęć wiatraków z innych regionów, ot choćby wiatraków ze skansenów: słynnego Rogierówka czy Wielkopolskiego Parku Etnograficznego w Dziekanowicach. Po drugie brakuje pewnej systematyki: mapy z obszarami występowania wiatraków czy choćby tymi które omówiono w książce. Wreszcie całkowicie niezrozumiałe wydają się rysunki, żywcem przeniesione z innej publikacji, wśród których brakuje chociażby paltraka, a opisy nie zostały przetłumaczone. Niemniej, każde takie wydawnictwo cieszy, ot choćby i ze względu na wspaniałe fotografie tych dostojnych budowli." [źródło]