niedziela, 11 października 2015

Przy wiatraku...


Piętrząc się nad ugorów chętną mu równiną,
Wiatrak, na wszystkie wokół odsłonięty światy,
Poskrzypuje drewnianą w tańcu krynoliną,
A na trawę, jak diabeł, miota cień rogaty.

Wędrowcze, w jednym miejscu zatkwiony kosturem,
Co znaczą twoje wstrząsy i nagłe podrygi?
Komu kłaniasz się wokół dębowym kapturem?
Z kim tak trafnie rozmawiasz na migi i śmigi?

W co wierzysz? Kogo widzisz nad sobą w lazurze?
Gdybyś się uczłowieczył — jakie miałbyś lica?
Co za stwór się zataił w twej sękatej skórze?
Czym jesteś oglądany przez duchy z księżyca?


Bolesław Leśmian "Wiatrak"



I znowu moje ukochane wiatraki! Zapraszam!















Prezentowane zdjęcia pochodzą z internetu. Ich źródłem jest Facebook i Pinterest :)


13 komentarzy:

  1. Aniu buty z wiatrakami rozłożyły mnie na łopatki ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Też kocham wiatraki. Ale napawają mnie melancholią, więc są dla mnie nie wskazan na dłużej. Piękne zdjęcia wyszperalas. Pozdrawiam cieplutko.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mnie także napawają melancholią. Właśnie za to je kocham :)

      Usuń
  3. Zdecydowanie wybieram ostatnie zdjęcie, chociaż smutno jakoś...

    OdpowiedzUsuń
  4. Szkoda, że polskie wiatraki są nieczynne. Stanowią jedynie pamiątkę starych czasów, niestety bardzo często popadają w ruinę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Równie często są bezmyślnie niszczone, a to boli najbardziej :(

      Usuń
  5. Ładny wiersz znalazłaś :).

    Pierwsze wiatraczki mnie zauroczyły ale buty hihi. Czego, to ludzie nie wymyślą :).

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za Twoje słowa :)