Takie bordowo-złote chińskie pióro mam do dziś :) używałam go przez cały ogólniak i studia. Większość z tych rzeczy pamiętam ze swojej szkolnej "kariery". Ale najbardziej uderzyło mnie zdjęcie nr 7- zimowe zabawy. Dzisiaj rzecz nie do pomyślenia, przede wszystkim to, że dzieci bawią się same, bez dorosłych. Dla nas sanki, łyżwy na zamarzniętym stawie to była norma - nikt nas nie przeganiał, nie krzyczał, że to niebezpieczne. Tej zimy w całej wsi tylko moje dzieci zjeżdżały z górki na sankach, oczywiście pod bacznym okiem mamy lub babci.
Ta piekna wiosna... Nasza pani skopiowała ją na plakat, który wisiał w klasie i mnie rozpraszał, bo zamiast słuchać, gapiłam się na tę cudną, zwiewną wiosnę.
W ubiegłe wakacje robiłam z mamą porządki na strychu i właśnie takie "skarby" znalazłam. Czytanki i ćwiczenia z racji ,że moja mama była nauczycielką klas 1-3 też posiadam.
Chińskie pióro mam do dziś (choć nim już nie piszę - a szkoda). Bardzo lubiłam nim pisać, bo ładnie i cieniutko pisało. inne gadżety też pamiętam. W podstawówce siedziałam w takiej ławce, dopiero w liceum mieliśmy stoliki i krzesła. Dziękuję, że przypominasz. Pozdrawiam serdecznie :))
Chińskie długopisy też piszą cieniutko - właśnie za to je lubię :) Pióro też gdzieś chyba jeszcze mam... W podstawówce miałam ławki trochę inne - łączone taką rurą w środku.
Większość rzeczy była przeze mnie używana :)) Zawsze bardzo podobał mi się ten miś z opakowania na kredki :) Chińskie pióro mam do dziś, tak jak i długopisy zenith :)) Pozdrawiam.
o rany... jak miło powspominać szkolne czasy... ach te złote myśli... tyle można było się dowiedzieć :) i taką książeczkę SKO też miałam :) I gumki, pamiętam Listo do Wiosny... super wpis :)
Ja też pamiętam tamte piórniki wiecznie zalewałam atramentem i gumki,które nie zawsze chciały gumować lub lubiły robić dziury w zeszytach no i wierszyki,których uczyłam się na pamięć.A najbardziej nienawidziłam tej książki do j.polskiego-gramatyka-koszmar.Te czasy już odeszły.A co teraz nasze dzieci będą wspominać po swojej szkole?
.jpg)
Miałam takie ćwiczenie, pamiętam! :D
OdpowiedzUsuńJa także :)
UsuńTakie bordowo-złote chińskie pióro mam do dziś :) używałam go przez cały ogólniak i studia. Większość z tych rzeczy pamiętam ze swojej szkolnej "kariery". Ale najbardziej uderzyło mnie zdjęcie nr 7- zimowe zabawy. Dzisiaj rzecz nie do pomyślenia, przede wszystkim to, że dzieci bawią się same, bez dorosłych. Dla nas sanki, łyżwy na zamarzniętym stawie to była norma - nikt nas nie przeganiał, nie krzyczał, że to niebezpieczne. Tej zimy w całej wsi tylko moje dzieci zjeżdżały z górki na sankach, oczywiście pod bacznym okiem mamy lub babci.
OdpowiedzUsuńJa do tej pory kupuję do pisania chińskie długopisy :) Ale to już nie ta jakość :(
UsuńUwielbiałam chodzić na sanki!
Tymi zdjęciami wywołałaś również moje wspomnienia, dziękuje :-)
OdpowiedzUsuńCieszę się :)
UsuńWow, ale fajna podróż w czasie :) Chińskie pióro - miałam takie błękitne.
OdpowiedzUsuńMam nadzieję, że w Twojej nowej rozpisce nadal będą wspomnienia dawnych lat.
Oczywiście - nadal będą się pojawiały :)
UsuńWiększość pamiętam i to całkiem nieźle :) Fajnie tak pooglądać to wszystko jeszcze raz...
OdpowiedzUsuńDziękuję:)
Chińskie piórniki i pachnące gumki - to było coś :)
OdpowiedzUsuń:)
UsuńTa piekna wiosna...
OdpowiedzUsuńNasza pani skopiowała ją na plakat, który wisiał w klasie i mnie rozpraszał, bo zamiast słuchać, gapiłam się na tę cudną, zwiewną wiosnę.
Piękna! Też ją pamiętam z młodszych klas :) Chyba wszędzie gościła na gazetkach.
UsuńW ubiegłe wakacje robiłam z mamą porządki na strychu i właśnie takie "skarby" znalazłam. Czytanki i ćwiczenia z racji ,że moja mama była nauczycielką klas 1-3 też posiadam.
OdpowiedzUsuńU mnie już nie ma takich skarbów :( Moja Mama też uczyła kiedyś w 1-3 :)
UsuńChińskie pióro mam do dziś (choć nim już nie piszę - a szkoda). Bardzo lubiłam nim pisać, bo ładnie i cieniutko pisało. inne gadżety też pamiętam. W podstawówce siedziałam w takiej ławce, dopiero w liceum mieliśmy stoliki i krzesła.
OdpowiedzUsuńDziękuję, że przypominasz.
Pozdrawiam serdecznie :))
Chińskie długopisy też piszą cieniutko - właśnie za to je lubię :) Pióro też gdzieś chyba jeszcze mam... W podstawówce miałam ławki trochę inne - łączone taką rurą w środku.
UsuńJest kilka rzeczy, które w moja głowa również sfotografowała. Aniu, dzięki Tobie odbyłam sentymentalną podróż. Jak Ty to wydobyłaś?
OdpowiedzUsuńGdy tylko coś mi się rzuci w oczy (głównie na FB), to szybko zapisuję na dysku :)
UsuńWiększość rzeczy była przeze mnie używana :)) Zawsze bardzo podobał mi się ten miś z opakowania na kredki :) Chińskie pióro mam do dziś, tak jak i długopisy zenith :))
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
:)
UsuńWiele z tych rzeczy miałam lub mam, ale podróż sentymentalna :)
OdpowiedzUsuń:)
UsuńPamiętam wiele z tych rzeczy... Większość, jeśli nie wszystkie... Ech...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :).
Sentymentalnie się zrobiło... kredki z misiem , List do wiosny...pamiętam...
OdpowiedzUsuńTo były czasy. Ehhh. :)
OdpowiedzUsuńFajne czasy...
Usuńo rany... jak miło powspominać szkolne czasy... ach te złote myśli... tyle można było się dowiedzieć :) i taką książeczkę SKO też miałam :) I gumki, pamiętam Listo do Wiosny... super wpis :)
OdpowiedzUsuńDziękuję :)
UsuńJa też pamiętam tamte piórniki wiecznie zalewałam atramentem i gumki,które nie zawsze chciały gumować lub lubiły robić dziury w zeszytach no i wierszyki,których uczyłam się na pamięć.A najbardziej nienawidziłam tej książki do j.polskiego-gramatyka-koszmar.Te czasy już odeszły.A co teraz nasze dzieci będą wspominać po swojej szkole?
OdpowiedzUsuńA ja lubiłam tę książkę :)
UsuńNo niestety, teraz dzieci nie będą miały takich pięknych wspomnień :(
Miałam! Miałam prawie wszystko! Sentymentalnie się zrobiło ;)
OdpowiedzUsuńLubię czasami wrócić we wspomnieniach do tamtych czasów :)
Usuń